ای اهل عالم، آقام علی مظلومه

باید تک تک شیعه هایت چاه داشته باشند تا وسط مولودی ها و کِل کشیدن ها و دست زدن ها؛ وقتی یاد ِغصه ها و تنهایی هایت می افتند بروند سر در چاه کنند و غربتت را اشک بریزند و باز برگردند و بزرگترین عیدشان را لبخند بزنند.

---

حضرت ِجان؛ چقدر این روزها که سبز پوشیدیم و تبریک گفتیم و شنیدیم و جشن گرفتیم، همین روزهایی که لبخند از لب هایمان نمی رود و هی *مولودی کریمی را پلی میکنیم و قند توی دلمان آب می شود، دوست ترت دارم :* برای ما که با تمام ناخلف بودنمان، به نام شما می شناسندمان دعا کن تصدقت شوم.
*پیوندهای روزانه-مولودی کریمی.علی رو عشقه

پست پارسال رو دوست دارم :

چه بنویسم جان ِ دلم؟ چه جور بنویسم که چقدر حس خوبی ست اینکه آدمی به بیچارگی و سیاهی و تنهایی من، پدری داشته باشد همچون تو؟ پدری که با همه ی بدی های بچه ی تخسش، بازهم پدری میکند بی منت و شش دانگ حواسش هست به تمام وجود ِ بچه اش. پدری که وقتی هیچ کس نیست، او هست و بودنش به همه ی نبودن ها می ارزد. پدری که هر وقت دلت گرفت یا شکست یا تنگ شد یا چه و چه، می شود پناه برد به آغوشش. پدری که گوش ِ شنواست برای کلمه به کلمه ی حرف هایی که خریدار ندارند. پدری که سنگ صبور است برای دردها. پدری که میان همه ی رفتن ها و بازگشتن های من، همیشه منتظر میماند. پدری که خیلی خوب است. پدری که خیلی خیلی خوب است. پدری که .. کسی چه میداند چقدر شیرین است طعم سیادت این خاندان کرامت؟

حضرت خدا؛ تا دنیادنیاست باید تسبیح انداخت و شکر گفت بابت افتخاری که نصیبمان کردی.بابت آقازاده بودنمان!

تا نفس دارم میگم: علی ولی الله، به سر دارم میگم: علی ولی الله.علی ولی الله.علی ولی الله.علی ولی الله.علی ولی الله.علی ولی الله.علی ولی الله.علی ولی الله.علی ولی الله.علی ولی الله.علی ولی الله.علی ولی الله.علی ولی الله.علی ولی الله.علی ولی الله...