راست میگوید: سینه زدن های محرّم، کلی توفیق دارد با فاطمیّه! هرچه سینه های محرّم، داغ دل کم می کنند و مردانه اند؛ سینه های فاطمیّه، رمق می گیرند و مادرانه اند!(+)
گریه هایش هم همینطور. محرم زار میزنی و فاطمیه هی آه پشت آه ...
علی جان، فدای آه ِ نفس های غریبت، باز کن این حلقه های عاطفه ی حسنین را از دست و پای فاطمه. خدا هم تاب دیدن ندارد ...
از عصر تا همین الان آسمان هم عزادار است. خدا دارد گریه می کند ...
(+)صدای تق تق ِ آرام در می آید. انگار صاحب این دست رمق ندارد!
فدای رخت حسن جان. این وقت شب اینجا چه می کنی؟
بابا گفت سلمان بیا کمک. دست تنهام ...
یاایها العزیز اینجا چه دیدی که هر شب و هر شب کابوس؟
تو را چه تقصیر؟بس است آقازاده! سرت سلامت
از مسجد تا خانه ی زهرا(س) راهی نیست،
اما
فاتح خیبر بارها زمین می افتد و از هوش میرود با شنیدن: بابا فضه گفت بیا ...
حضرت غریب، یا امیرالمومنین، تصدقت شوم، یا علی بگو و بلند شو
برس به داد حسن(ع)
دارد دق می کند آنچه را دیده ..
