چرا هیچ کس پاسخ گو نیست؟

غمگینم. غمگین از اینهمه جوان تحصیل کرده ی بیکاری که داریم_یا تحصیل کرده و سرکار بی ربط_، از اینهمه سهمیه های رنگ و وارنگ تحصیلی،شغلی،وامی! که اکثرا لایقش نیستند، از اینهمه دزدی های ریز و درشتی که نمیدانم چه اعتقادی دارند؟، از اینهمه ظلم و بی عدالتی های ریز و درشت، از شنیدن حقوق های نجومی و بی دلیل زیاد و حقوق های حداقلی، از اینهمه فقر فرهنگی که تاسف برانگیزترین مسئله ست، از اینقدر آدم هایی که اسم اسلام را با رفتارها و حرف های نابخردانه شان زیر سوال می برند، از بابت ناامیدان و خسته دلانی که دلسرد شدند از کشور مثلا اسلامی مان، از آدم های غمگینی که صدای پُر از غم شان به جایی نمی رسد. کاش جایی در تقدیر امسالمان نوشته باشی: پایان غصه ها، ظهور.