اولین راه!

بچه که بودم وقتی نمره ام کم می شد خدا را به هرکه میشناختم قسم میدادم که وقتی نمره ی بدم را دیدم در دم بمیرم! یا وقتی امتحان سختی داشتم و هرچه می خواندم کتاب به صفحه ی آخر نمی رسید، باز دعا میکردم به صبح نرسم! یا وقتی با کسی قهر بودم آرزو میکردم بمیرم و داغم به دلشان بماند! یا وقتی یک گندی میزدم مردن را به توضیح و توجیه و توبیخ ترجیح می دادم.  تا اینجایش شاید خنده داشته باشد اما می دانید؟ غصه اش اینجاست که حالا هم که بزرگ شدم باز هم وقت هایی هست که دعا می کنم بمیرم! کلا به هر بن بست تلخی که برسم، اولین راه مرگ است! انقدر زود تسلیم شو هستم! زود خسته شو! زود شکننده! زود غمگین شونده! زود گریه کننده! انقدر ضعیف.