با آرزوی موفقیت برای کنکوری های عزیز!

از هشت شب ِ‌قبل از کنکوری که کتاب را به اجبار بستم تا وقتی با داداش بزرگه رفتیم بیرون و هی به شوخی هایش لبخند الکی زدم و ده تا سه صبحی که یعنی قرار بود بخوابم و هی از استرس گریه کردم و نماز صبح پُر از دعایی! که خواندم و صبحانه ای که نتوانستم بخورم و وقتی که با یک دلهره و استرس خیلی خیلی بزرگ نشستم روی صندلی و کنکوری که قرار بود خیلی خوب باشد را به معنای واقعی گند زدم الکی الکی و فردای کنکور را که از صبح تا شبش آبغوره گرفته بودم و وقتی اعلام نتایج شد و پنج هزار را دیدم و گریه ام می آمد! و وقتی جواب انتخاب رشته آمد و وقتی کاغذ مخصوصی که کد و رمز و این دنگ و فنگ ها را نوشته بود آوردم و چشمم را روی رمزی که محو شده بود و نمیشد خواندش، هی ریز و درشت میکردم اما فایده نداشت و وقتی داداش بزرگه با هزار بدبختی، بدون رمز، صفحه ی نتیجه ی نهایی را باز کرد، با دیدن مهندسی کشاورزی-دانشگاه صنعتی، مجددا زدم زیر گریه! و فکر میکردم از این بدتر هم میشد؟ را فاکتور بگیریم، سال کنکور یکی از سال های خیلی خوب و دوست داشتنی تحصیلی بود که واقعا با لذت درس میخواندم به خصوص شیمی مبتکران عزیز را که دلم میخواهد باز بروم سراغش!

(+)

عکس رو یه جوری ربط بدین به رشته م!