کبوترانه، هوای تو را به پر دارم ..

کاش این فاصله ها نبود تا همین حالا که یک کوه جزوه ی نخوانده ریخته دور و برم، کتاب را میبستم و شال و کلاه میکردم و از باب الجوادت اذن میگرفتم و جامع رضوی را رد میکردم و بَست را دور میزدم و از در صحن جمهوری می آمدم روی همان پله های دوست داشتنی ِ روبه ضریحت و همینطور که صدایم لابه لای صدای زائرها گم میشود،‌ میگفتمت که چقدر برای من عزیزی و چقدر دوستت دارم و چقدر بیست و هشت صفر درد دارد و چقدر غربتت بغض دارد و چقدر تنهایی ات غصه دارد و چقدر امامی مثل تو داشتن همه چیز دارد! کاش این فاصله ها نبود و حالا که هست دلمان خوش است به قبورنا فی قلوب شیعتنا؛ سلام و عرض ارادتمان را از همین فاصله ی نزدیک ِ‌دور دریاب جان ِ‌دلم: السلام علیک یا سلطان یا اباالحسن یا علی بن موسی الرضا.السلام علیک یا غریب الغرباء.السلام عیلک یا معین الضعفاء و الفقراء. السلام علیک یا شمس الشموس یا انیس النفوس السلطان به ارض طوس ..