این اشکها برای دلم توشه می شود. اذن طواف مرقد شش گوشه می شود

این روزها سرت شلوغ است،‌ خوب ها جمعشان جمع است؛ نخواستی ام،‌ حرفی نیست، خود کرده را تدبیر نیست جان ِ‌ دلم اما ای کاش یادت باشد کسی که سال هاست در خانه ات را می زند به امید اجابتی و سال هاست واسطه می فرستد و سال هاست کربلا یک بغض بزرگ نشانده بیخ ِ‌ گلویش و سال هاست پای روضه هایتان دم میگیرد و سال هاست حسرت ِ زیارت می خورد، با همه ی سیاهی ها و روسیاهی ها و بیچارگی هایش هنوزم که هنوز است چشم انتظار است ..

تکلیف من که معلوم است حضرت آقا، چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است؟ اما از کرم شما به دور است کسی دست خالی از در ِ‌خانه تان برگردد. دست من و دامن پُر مهر شما. بسم الله ..

کاش پای اسممان می نوشتی: خریدم امضا اربابش.

کاش های خوب!