از چند جا شکسته پرم ای شکسته بند ..

آقای درویش مصطفا؛

دل آدم مثل اناره، درست! باید چلاندش، درست! حکما شیره اش مطبوعه، درست!

اما دل آدم را که می ترکانند، دیگر شیره نیست، خونابه است .. باز هم مطبوعه؟

تابلوئه دیگه! لازمه بگم از کتاب من ِ‌اوی امیرخانی بود؟