بر شما باد مادر و پدر شدن 🙂

انگار یکباره بزرگ شدم، نه به خاطر اینکه 26 ساله شدم و یک سال به سال های زندگی ام اضافه شده، بزرگ شدم چون مامان شدم، بدون اینکه خودم بفهمم یا بخواهم تبدیل به آدم صبوری شدم که نبودم.  تنم را به تیغ جراحی سپردم و همه ی دردها و سختی های 9ماه بارداری را برای در آغوش کشیدنش به جان خریدم

قبل از این، خواب عزیزترین لذت دنیوی ام بود و غیر قابل معاوضه با هیچ چیز! و حالا پیش نیامده که سه ساعت پشت سر هم خوابیده باشم. پیش از این دنیا را آب می برد و من را خواب، حالا با صدای خس خس نفس هایش بیدارم. عزیز دنیوی بعدی خوردن بود که آن هم کنسل شد و قید گزینه های زیادی را بابت نفخ و دل پیچه های جگرگوشه ام زدم. زمان زیادی منتظر شنیدن عاروق می‌نشینم و پوشک عوض کردن دیگر جز اعمال شاقه نیست! با گریه هایش دلم مچاله شد و با مریضی اش، آب شدم. آدم جدیدی شدم و دارم زندگی جدیدی را تجربه میکنم، که پر است از حس خوب و امید. من مادر شدم، هرچند مبتدی و نابلد، اما پر عشق و با تمام وجود. 

پسرم محمدحسن

عزیزدلم

تو را اول به خدا که خیرالحافظین است و بعد به دستان پر مهر کریم اهل بیت، امام حسن جان، می سپارم که خوب تر و مهربان تر از او سراغ ندارم.

دعای خیرشان بدرقه ی زندگی ات جان دلم. . 

به زندگی ما خوش آمدی❤️❤️❤️

پیر شدیم رفت.

آدم ها با گذر عمر نیست که پیر میشند. آدم ها با فکر کردن به رفتارها و حرف های اشتباه شون، با مرور لحظه هایی که می تونستن بهتر و خوب تر باشن اما نبودن، با یادآوری وقت هایی که خاطره شد و رفت، با فکر کردن به گذشته ای که می تونست زمان حال شون رو خوب تر کنه، با فکر کردن به تصمیمات غلط شونه که پیر میشن. آدم ها پیر می شند اما نه با طی شدن روزها و سال ها، که با اگر و کاش و ولی و اما...

یک پست بی سر و ته صرفا جهت اعلام وجود

هرچی زندگی بیشتر پیش میره، تعداد دوران هایی که گذراندیم و نِقو نوق(!) کردیم و حالا دلتنگ یک لحظه اش هستیم هم بیشتر می شود. کلا ما آدم های دلتنگ شو و حسرت خوره هرچیزی هستیم! و کاری هم نمی شود کرد. آخرین چیزی که دلتنگش هستم شب عروسی مان است که اگر میدانستم یک سال بعدش همسایه ی طبقه پایین مامانم اینا می شویم کمتر گریه زاری می کردم و بیشتر لبخند میزدم. از من به همه نصیحت دخترتان را نهایتا به یک کوچه بالاتر یا یک خیابان آن طرف تر شوهر بدهید ولاغیررر.

یه عالمه بهترین مامان بابای دنیا

مامان باباها یه جوری خوبن که همشون برای بچه ها، بهترین مامان بابای دنیان، هرجور که باشن. یعنی تو هر خانواده ای نگاه می کنی میبینی یه جفت بهترین مامان بابای دنیا وجود داره! اون کسی که برای ما نفرت انگیزه، میبینی بهترین مامان بابای دنیای بچه شه! و این خیلی جالبه که برای بقیه شاید بد باشن اما برای بچه شون نهایت تلاش رو می کنن برای بهترین بودن و اکثرا تلاششون موفقیت آمیزه. خیلی هم خوب.

اوضاع قاراشمیش

بعضی وقتا زندگی یه جوری میشه که کاری ازت برنمیاد جز گریه کردن، و این یه جوری، جوریه که گریه هم نباید بکنی و این برای من که نصف عمرم رو در حال تحت تاثیر قرار گرفتن و گریه کردنم، سخت ترین کار ممکنه.

[...]

عزیز جان و دلم، قشنگم..

اگر بودی چه بهترین تیرماهی می شد ، چه بهترین تابستانی..

کاش بودی.

سلام.وبلاگ خوبی داری به وبلاگ منم سر بزن!

به طور نامحسوس یا شاید هم محسوسی هرچی وسایل ارتباطی گسترده تر میشه ارتباطات کم رنگ تر میشه.کاش این پیشرفت تکنولوژی، بیشتر از این دیگه پیش نره! کاش هنوز تو قدیما بودیم، حالا نه در اون حد قدیمی که جلوی باجه های تلفن و اداره پستش صف می شد، قدیمایی که می نشستیم پای کامپیوتر به وبلاگ نویسی و وبلاگ خونی و کامنت گذاری، نه مثل حالا که اوج توجه مون به هم یک لایک ساده ست، همینجوری خالی خالی!
پ.ن: حس خوب خواندن کامنت ها را دریغ نکنید لطفا :-)

چرا هیچ کس پاسخ گو نیست؟

غمگینم. غمگین از اینهمه جوان تحصیل کرده ی بیکاری که داریم_یا تحصیل کرده و سرکار بی ربط_، از اینهمه سهمیه های رنگ و وارنگ تحصیلی،شغلی،وامی! که اکثرا لایقش نیستند، از اینهمه دزدی های ریز و درشتی که نمیدانم چه اعتقادی دارند؟، از اینهمه ظلم و بی عدالتی های ریز و درشت، از شنیدن حقوق های نجومی و بی دلیل زیاد و حقوق های حداقلی، از اینهمه فقر فرهنگی که تاسف برانگیزترین مسئله ست، از اینقدر آدم هایی که اسم اسلام را با رفتارها و حرف های نابخردانه شان زیر سوال می برند، از بابت ناامیدان و خسته دلانی که دلسرد شدند از کشور مثلا اسلامی مان، از آدم های غمگینی که صدای پُر از غم شان به جایی نمی رسد. کاش جایی در تقدیر امسالمان نوشته باشی: پایان غصه ها، ظهور.

صدبار بنویس نَه، نَه، نَه، نَه..

 خدایا به حق همین شب عزیز، ژن نه گفتن رو در من فعال و ژن رودربایستی رو کلا نابود کن. به فنا رفتم انقدر که بار این و اونو به دوش کشیدم و خلاف میلم عمل کردم و جیک نزدم دربرابر رفتار غلط خیلی ها، ولی میدونی که چقدر دلم خونه؟ 😒

حتی اعصابم نمیکشه تعریف کنم رفتارهای همکار به شدت عجیب، شدیدا پررررو و وحشتناک دورو رو.