جمعه نوشت56

از اینجا(+)

دلخوشی های کوچک

معلم قرآن سوم راهنمایی ام میگفت هر وقت با خدا کار داشتید قرآنش را باز کنید، همان خط اول جواب خداست به شما. حالا بین پریشانی ها و دل نگرانی هایم، وقتی قرآنش را باز میکنم آیه ای می آید پر از امید و دلخوشی و دلم آنقدر گرم میشود به خدایی که حواسش به همه چیز و همه کس و همه جا هست که ساعت ها لبخند میزنم یک لبخند پهن!

جمعه نوشت55

طی شد محرم و صفر و از او خبر نشد

روشن دو چشم ما به رخ منتظر نشد

ای مهدی عزیز که جان ها فدای تو

مردیم و عهد هجر تو آخر سپر نشد

کبوترانه، هوای تو را به پر دارم ..

کاش این فاصله ها نبود تا همین حالا که یک کوه جزوه ی نخوانده ریخته دور و برم، کتاب را میبستم و شال و کلاه میکردم و از باب الجوادت اذن میگرفتم و جامع رضوی را رد میکردم و بَست را دور میزدم و از در صحن جمهوری می آمدم روی همان پله های دوست داشتنی ِ روبه ضریحت و همینطور که صدایم لابه لای صدای زائرها گم میشود،‌ میگفتمت که چقدر برای من عزیزی و چقدر دوستت دارم و چقدر بیست و هشت صفر درد دارد و چقدر غربتت بغض دارد و چقدر تنهایی ات غصه دارد و چقدر امامی مثل تو داشتن همه چیز دارد! کاش این فاصله ها نبود و حالا که هست دلمان خوش است به قبورنا فی قلوب شیعتنا؛ سلام و عرض ارادتمان را از همین فاصله ی نزدیک ِ‌دور دریاب جان ِ‌دلم: السلام علیک یا سلطان یا اباالحسن یا علی بن موسی الرضا.السلام علیک یا غریب الغرباء.السلام عیلک یا معین الضعفاء و الفقراء. السلام علیک یا شمس الشموس یا انیس النفوس السلطان به ارض طوس ..

موریانه ها در کمین اند. چه میتوان نوشت جز بسم الله الرحمن الرحیم.

عنوان:نت

---

خب باید اعتراف کنم که "جو" ما را گرفت و تو رو دربایستی مجبور شدیم بیایم بلاگ و گرنه ما به همان بلاگفای ساده و قالب عزیزمان دل بسته بودیم و مشکلی نداشتیم!

بعدن نوشت: به لطف آقای رضی زاده قالبمان درست شد و حالا با رضایت کامل از بلاگ استفاده میکنیم :)

عکس ماحاصل شب های امتحان.

این اشکها برای دلم توشه می شود. اذن طواف مرقد شش گوشه می شود

این روزها سرت شلوغ است،‌ خوب ها جمعشان جمع است؛ نخواستی ام،‌ حرفی نیست، خود کرده را تدبیر نیست جان ِ‌ دلم اما ای کاش یادت باشد کسی که سال هاست در خانه ات را می زند به امید اجابتی و سال هاست واسطه می فرستد و سال هاست کربلا یک بغض بزرگ نشانده بیخ ِ‌ گلویش و سال هاست پای روضه هایتان دم میگیرد و سال هاست حسرت ِ زیارت می خورد، با همه ی سیاهی ها و روسیاهی ها و بیچارگی هایش هنوزم که هنوز است چشم انتظار است ..

تکلیف من که معلوم است حضرت آقا، چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است؟ اما از کرم شما به دور است کسی دست خالی از در ِ‌خانه تان برگردد. دست من و دامن پُر مهر شما. بسم الله ..

کاش پای اسممان می نوشتی: خریدم امضا اربابش.

کاش های خوب!

جمعه نوشت54

حضرت بابا

اشک هایم مثل شما شدند!

گریه هم که می کنم؛‌ نمی آیند ...

عکس ِ پست ها باز میشه؟!

بعد از یکی دو روز میگه لینک خرابه!چه وعضشه؟!

Title-less

صدایم زدی چندین و چندبار و خواستی برگردم، من اما مثل همیشه خودم را به نشنیدن زدم، خودم و خودت را گول زدم و شانه بالا انداختم و تو هی صدایم زدی و هی برایم غصه خوردی و هی آه کشیدی و هی برایم دعا کردی و دست آخر شاید هم خجل شدی که بنده ای مثل من داری و سری از افسوس تکان دادی و رهایم کردی!
حالا که دست از پا دراز تر برگشتم و صدایت میزنم، خودت را دریغ مکن خداجان. دلتنگی را از صدایم بشنو و پشیمانی را از چشم های خیسم. من باور کردم أَنِّی أَنَا الْغَفُــورُ الرَّحِـــیمت را تو هم باور کن که أَنِّی أُحِبُّکَ !

آه خداجان کاش به بنده هایت میفهماندی که دل ها زود میشکنند. گاهی با یک حرف. گاهی با یک نگاه. شاید بعضی آدم ها و بعضی حرف ها و بعضی رفتارها روزی بخشیده شوند اما هیچ وقت فراموش نمی شوند. هیچ وقت.
من این پایین منتظرت هستم که سر بگذارم توی آغوشت و به اندازه ی همه ی روزهایی که گُمت کردم و همه ی غصه هایی که بنده هایت توی دلم گذاشتند، اشک بریزم ..

تجربه ی شخصی!

بعضی دعاها و حاجت ها هستند که خیلی راحت به زبان می آیند. کلمات دعا خودشان کنار هم مینشینند و یک جمله ی خیلی روان را میسازند و تو خیلی راحت دم گوش خدا زمزمه اش میکنی. متقابلا گاهی آدم زبانش نمیچرخد اصلن و هی کلمات را گم میکند و دست آخر یک جمله ی داغون تحویل خدا میدهد. شاید خیلی مزخرف به نظر برسد! اما به نظر ِ من دسته ی اول از سری دعاهایی هستند که مستجاب میشوند، خیلی راحت. و سری دوم از آن دسته دعاهایی هستند که آسمان هم به زمین بیاید مستجاب نمیشوند! لذا وقتی دیدید حاجتتان جمله نمی شود خودتان و خدا را خسته نکنید. بروید پی حکمتش.

جمعه نوشت53

گِله کم نیست، ولی لب ز سخن خواهم بست
اگر آن چهره به لبخند لبی بگشاید..