به فدای رخت ای ماه

دلم محرم می خواهد و روضه ی تاسوعا، که دم بگیرم آب به خیمه نرسید، فدای سَرَت، فدای سَرَت ..

من چقدرررر خوشحالم

خدایاجان از این که اجازه دادی پیشوند سید، مزین ناممان باشد، یک دنیا که کم است! یک آخرت ممنون:*

در گلستان گفت بلبل این ندا، خوش به حال سیّدا

می کند هر ضربه ی قلبم صدا، خوش به حال سیّدا

دید شاگردی به مکتب خانه ای، سیّدی نورانی و دردانه ای

گفت با افسوس ناگه مرشدا، خوش به حال سیّدا

هر جوان و پیر هر بی یاوری، پهلوان و میر و هر نام آوری

ذکر ثروتمند و هم ذکر گدا، خوش به حال سیّدا

گفت دلبر با دل آرای دلش، گفت آدم با همان آب و گِلش

این نگردد از دو لبهایم جدا، خوش به حال سیّدا

هرکه‌عاشق پیشه‌ی پیغمبرست، آرزویش‌خنده‌های حیدرست

بر دلش این را کند نور هدا، خوش به حال سیّدا

شال‌سبزسیّدی عشق‌من است، نام اومرهم به هر دردتن‌ست

شال آن ها بر وجودم چون ردا، خوش به حال سیّدا

بی گمان حتی نبی و فاطمه، عالمین و انبیاء، ذکر همه

بی گمان حتی خدا گوید خدا، خوش به حال سیّدا.

بگیر از من جهانم را ولی آقا؛ حرم را نه

دلم برای سحرهای گوهرشادت که من بودم و تو بودی و صدای امین الله و نسیم باد؛ برای وقت های دلشکستگی ام که من بودم و نگاه ِمهربان تو و بوی ناب عطر حرم و پناه گاه ِهمیشگی ام، دارالاجابه؛ برای شب های انقلاب که من بودم و تو و صدای نقاره ها و پر و بال زدن کبوترها؛ برای آن گوشه ی قدس که من بودم و تو بودی و تکان تکان های پرچمت و صدای هق هق ِ آدم های خوب؛ برای جامع رضوی که من بودم و تو بودی و صدای قدم زدن ها؛ برای نم نم باران که من بودم و تو بودی و چک چک اشک ها؛ تنگ شده جانم. دلم برای خود ِ خودت تنگ شده حضرت آقا.

میلادت مبارکمان حضرت عزیز:*

متاثر از افزایش آمار طلاق!

زن ها یک روزی، یک وقتی، یک جایی عاشق می شوند و وقتی عاشق شدند شاید یک وقت هایی دلشکسته شوند اما هیچ وقت دل نمی کنند. از داد و بیدادهای هسرشان دلگیر می شوند اما صدای مهربان ِ دوستت دارم همان شوهرشان را از یاد نمیبرند. لابه لای خاطرات تلخشان، خاطرات شیرین را دوباره و سه باره و چندباره مرور می کنند و به اندازه ی همان بار اول لبخند پهن می زنند. قهر را تاب نمی آورند و سکوت را. زن ها دل کندن را بلد نیستند(البته زن های عاشق)، فقط یک اتفاق خیلی خیلی خیلی بزرگ باید افتاده باشد که زنی، نه که دل بکند، بگذارد و برود و یک گوشه با مرور خاطراتش آرام آرام تمام شود.

نوبت به مستی دل ما نیز می رسد، گر با زمان فراق خوب تا کنیــــــــم

شـوریــده ی آزرده دل ِ بـی ســر و پــا مـن

در شـهر شــما عــاشـق انـگـشت نما مـن

دیـوانــه تـر از مـردم دیـوانـه اگــر هــسـت

جانا، به خدا من... به خدا من... به خدا من

شــاه ِ‌هـمـه خــوبـان سـخنگوی غزل ساز

امــا بــه در خـانه ی عشـق تــو گــدا من

اذن به یک لحظه نگاهم بده

از عکس تو و بغض همینقدر بگویم

دردا که چه شب ها...که چه شب ها...که چه شب ها...

به سلامتی همه ی سربازهای دور از خانه!

الهی

 وَاَقِرَّ عَینی وَفَرِّحْ قَلْبی وَاجْعَلْ لی مِنْ هَمّی وَکَرْبی فَرَجاً

+خدایا، دیده ام را روشن کن و دلم را شاد گردان و برایم از اندوه و غمم فرج و گشایش قرار بده! :)

خانه ی پدری!

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ یک شبی که کنج حرم رو به ایوان طلا نشسته باشیم و صدایی با سوز بخواند مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَفُورُ وَاَ نَا الْمُذْنِبُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمُذْنِبَ اِلا الْغَفُورُ ؟ و آرامش روانه ی دل مان شود.

یا سریع الرضا

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ یک شب قدری که یک گوشه از صحن انقلاب رو به گنبدش، قرآن به سر، ایستاده باشیم و صدای العفوها به حق علی ابن موسی الرضا تمام حرم را پر کرده باشد و حالمان، حال خوبی باشد.

یا خیر الرازقین

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ یک مغربی که نسیم می وزد و بوی غذای حضرتی را با خود می آورد.