به فدای رخت ای ماه
چهارشنبه, ۱۶ فروردين ۱۳۹۱، ۰۵:۵۷ ب.ظ
یا لیتنی کنامعک
سنگین است برای مثل منی
بی سر و پایم قبول؛
سپر که میشود باشم برای مادرم ...
+ فاطمیه که میشود،
انقدر غم و غصه ها قاطی می شوند
که نمیدانی کدام را گریه کنی!
قامت ِ خمیده، دست های بسته، غرور ِشکسته
...
- ۹۱/۰۱/۱۶
همینجوری دلخون هستیم...